کد مطلب:141682 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:136
حجاج بن زید بدر سعدی تمیمی بصری
«حجاج» پسر «بدر» و اهل «بصره» و از «بنی سعد» است. سید داوودی نقل كرده است: امام حسین علیه السلام به منذر بن جارود عبدی، یزید بن مسعود نهشلی، احنف بن قیس و دیگران از رؤسای پنج گانه و اشراف نامه نوشتند، كه هر كدام به گونه ای با آن برخورد كردند. احنف امام را به صبر دعوت و امیدوار كرد، اما پیام آور امام را به ابن زیاد تحویل داد كه او را كشتند. اما مسعود قوم خود، بنی تمیم، بنی حنظله، بنی سعد و بنی عامر را جمع كرد و خطبه ای بر آنها خواند. سپس نامه ای به امام حسین علیه السلام نوشته و توسط حجاج بن بدر سعدی آن را به سوی امام ارسال داشت. [1] او نامه «مسعود بن عمرو» را از بصره به
خدمت امام آورد و تا آخر راه همراه امام باقی ماند. [2] وقتی حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام نامه را دریافت كردند، پس از مطالعه فرمود: «ما لك! آمنك الله من الخوف، و اعزك و ارواك یوم العطش الاكبر [3] ؛ تو را چه می شود! خداوند تو را از ترس ایمن دارد و عزتت عنایت كند و روز تشنگی بزرگ سیرابت كند».
خدمت امام آورد و تا آخر راه همراه امام باقی ماند. [2] وقتی حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام نامه را دریافت كردند، پس از مطالعه فرمود: «ما لك! آمنك الله من الخوف، و اعزك و ارواك یوم العطش الاكبر [3] ؛ تو را چه می شود! خداوند تو را از ترس ایمن دارد و عزتت عنایت كند و روز تشنگی بزرگ سیرابت كند».
[1] تفصيل خطبه مسعود (ابن مسعود) تهشلي و سخنان جدي او و نامه سراسر ولائي اش ر. ك: سماوي، ابصار العين، ص 214 تا 212 آمده است.
[2] ابصار العين، ص 212؛ منتهي الامال، ج 1، ص 656.
[3] ابصار العين، ص 213 و 214.